نوش آفرین ـ صدای مهربونی
چی بخوام از تو که با من
فاصله‌ت هزار تا کوهه
نمیدونی که تو قلبم
غمِ تو چه پُر شکوهه.
چی بخوام از تو که دوری
از صدایِ مهربونی
توی ظلمتِ شبِ من
یه شهابِ بی‌نشونی.
وقتی گفتی از ستاره
گفتم اون ستاره چیده
وقتی گفتی از محبت
گفتم اون خدارو دیده.
بخدا که با تو میشد
رو ستاره بال و پَر زد
مِثِ قُمریای عاشق
به گُلِ بهاره سَر زد.
نفسامون و صدامون
میشد عاشقونه باشه
واسه‌مون سایۀ برگا
میشد آشیونه باشه.
چی بخوام از تو که با من
بودی‌و من‌و ندیدی
هی تورو صدا زدم
من تو صدام‌و نشنیدی.
چی بخوام از تو که دوری
از صدایِ مهربونی
توی ظلمتِ شبِ من
یه شهابِ بی‌نشونی.
وقتی گفتی از ستاره
گفتم اون ستاره چیده
وقتی گفتی از محبت
گفتم اون خدارو دیده.
چی بخوام از تو که با من
بودی‌و من‌و ندیدی
هی تورو صدا زدم من
تو صدام‌و نشنیدی.
چی بخوام از تو که با من
بودی‌و من‌و ندیدی
هی تورو صدا زدم من
تو صدام‌و نشنیدی.
چی بخوام از تو که دوری
از صدایِ مهربونی
توی ظلمتِ شبِ من
یه شهابِ بی‌نشونی.
نفسامون و صدامون
میشد عاشقونه باشه
واسه‌مون سایۀ برگا
میشد آشیونه باشه.
چی بخوام از تو که با من
بودی و من‌و ندیدی
هی تورو صدا زدم من
تو صدام‌و نشنیدی.
بخدا که با تو میشد
رو ستاره بال و پَر زد
مِثِ قُمریای عاشق
به گُلِ بهاره سَر زد.
خواننده نوش‌آفرین
آهنگ‌ساز فریدون خوشنود
تنظیم‌کننده اریک آرکانت
