نسرین - گلهای انار
یه زنِ خوب و قشنگ
با دو تا چشمِ سیاه
میومد به‌دیدنت هر شب
از تو قرصِ ماه
گیسواش رو شونه‌هاش خرمنِ گُلابتون
دندوناش مثلِ صدف
عشوه‌هاش یه آسمون.
گُل‌گُلی لبای اون… رنگِ گُل‌های انار
نیش به قلبت میکشید
تو چشاش لونۀ مار
واسه اون رو گونه‌هات
اشکِ دونه‌دونه بود.
من همونم که برات
یه عزیز دُردونه بود تویی تویی
تویی که میشناسی من‌و
نگو… نگو نگو نمیشناسی من‌و.
اون زن از طوقِ طلا
به‌گوشاش گوشواره داشت
سرخی سیب‌و برات
روی گونه‌هاش میذاشت.
پرنیاِن پیرهنش چین و واچین رو تنش
روی ارابۀ گل یه بهار تو دامنش.
به شکارت میومد تو صداش تیر و کمون
گردشِ خون تو تنش
گردشِ عشق و جنون.
واسه اون رو گونه‌هات
اشکِ دونه‌دونه بود
من همونم که برات
یه عزیز دُردونه بود .
تویی… تویی…
تویی که میشناسی من‌و
نگو… نگو… نگو نمیشناسی من‌و
نگو نمیشناسی من‌و.
گُل‌گُلی لبای اون… رنگِ گُل‌های انار
نیش به قلبت میکشید
تو چشاش لونۀ مار
واسه اون رو گونه‌هات
اشکِ دونه‌دونه بود.
خواننده نسرین
آهنگ‌ساز و تنظیم‌کننده فریدون خوشنود
